Gisteravond de 48-uurs dienst begonnen, “alles is rustig”. Iets wat ik even niet erg vind want vandaag hebben we met het hele gezin de voortuin bestraat. Toch te veel gedaan, voel ik aan mijn lijf. Besluit om er maar op tijd in te gaan in de hoop een goede nacht te maken.
Vanmorgen wakker met overal spierpijn en beginnende hoofdpijn… oeff dat was niet slim gister, maar wel een mooie voortuin… Dus 2 paracetamol er in en de dag begint met een telefoontje: gebroken vliezen en voorweeën… Daar ga ik eerst maar eens kijken.
Daarna de student opgehaald die vandaag aan haar stage begint bij ons. Samen rijden we visites, zouden we ze allemaal kunnen bezoeken voordat we naar de bevalling terug moeten gaan? We plannen een logisch rondje zodat we na de laatste visite al in de buurt van mevrouw met gebroken vliezen uitkomen. Wat een fijne visites allemaal, het gaat overal goed! Kindjes die goed drinken, moeie maar blije moeders. Ik tref nog een zus die ook ooit beviel bij mij met haar dochter die nu al heeel groot is geworden! Ik tref nog een oma die ooit bij ons een zoon kreeg en die nu dus oom is geworden… Wat vliegen de jaren om en wat leuk om oude bekenden terug te zien. Tijdens de laatste visite belt onze mevrouw dat het doorzet. We ronden af en op naar een bevalling! Het gaat prima en we kunnen nog een lunchbroodje scoren op de kraamafdeling voor er op karakter en met oerkracht in het ziekenhuis een mooi kind geboren wordt. Wat zijn vrouwen toch immens sterk…. Tussendoor nog een app beantwoordt van een zwangere met een vraag. Na de bevalling op de verlosafdeling kon ik nog iemand bezoeken die daar ook lag, reeds bevallen. Even gedag zeggen, feliciteren en “tot gauw thuis” hopen we dan maar weer! Het is vandaag omgevlogen! Het is 18:00 als ik de student afzet. Even vanuit de auto het thuisfront bellen, hoe is het met de avondmaaltijd? Mam, als je snel bent kun je nog bij de snackbar je bestelling doorgeven. Zoonlief was daar net heen! Ja hoor, de bestelling aangevuld (geen punt, ze kennen ons daar al… “hadden ze je nog niet thuis verwacht?”), door naar huis, tafel al gedekt door zoonlief 2. Autosleutels aan manlief gegeven; “Schat de tank is leeg… wil jij effe….” Ik plof neer, frietjes arriveren, auto met volle tank komt terug (en man ook 😉 ). We schuiven aan tafel en hoor hoe hun dag was…. Snel nog een was in de machine, een was aan de lijn gehangen (droogt morgen dan wel door hopelijk). Telefoon op de lader. Straks effe lekker douchen, bakkie koffie, en maar weer op tijd naar bed. Wat brengt de nacht nog? En hoe zal morgen gaan? Het leven van een werkende moeder, met een prachtig vak…
