Als je langer werkt in een praktijk of gebied ken je op een gegeven moment alle straten van alle dorpen wel zo’n beetje uit je hoofd. Je rijdt visites zonder tom-tom en je kunt in elke straat haast wel een huis aanwijzen waar je wel eens geweest bent. Soms voor een bevalling, soms een controle aan huis of een kraamvisite. Veel gedachten en herinneringen gaan er door je heen. Huizen waar je blije mensen trof, of juist heel verdrietige… Huizen waar je vaker mocht terug komen, of slecht 1 keer. Huizen waar je een bevalling begeleidde, of een miskraam…
Op 14 augustus jl. werd ik ‘s nachts gebeld voor een bevalling. Ik noteer het adres en ga snel op pad. De straat was bekend dus alleen het nummer even zoeken in het schemer. Hé verhip, hier ben ik kort geleden nog geweest! Heb ik wel het juiste huisnummer? Want toen woonde er een ander gezin. Snel even in de auto mijn papieren gecheckt, want je wilt ook niet het risico lopen dat je midden in de nacht aanbelt bij de verkeerde mensen! Maar het klopte. En ja, bij navraag bleek dat de huidige bewoners er nog niet lang woonden. En ja, de vorige bewoners waren inderdaad ook bekenden van onze praktijk. Ik had een deja-vu, maar daar was geen tijd voor. We gingen aan het werk.
De volgende dag hoorde ik van mijn collega dat het toeval nog groter werd: De vorige bewoners kregen exact 1 jaar daarvoor ook een kindje, op dezelfde dag, op 14 augustus 2017. Bij beide bevallingen mocht ik helpen. Wat een bizar verhaal…
18 augustus wordt ik opgeroepen in een ander dorp, weer in een huis waar we al eerder waren geweest voor begeleiding. 2x in1 week, toeval bestaat niet. Misschien werk ik te lang op de zelfde plek? Het zal wellicht nog wel eens gaan voorkomen….
